De eerste maand

De eerste maand zit er al weer op! De weken vliegen aan mijn neus voorbij. Het ritme zit er al behoorlijk in en ik heb het gevoel of alles in een waas allemaal voorbij vliegt. De afgelopen weken was het vakantie en France en dat duurt nog tot en met half maart. Elke midweek/weekend komen er ongeveer 500/600 aankomsten aan en staan we dan ook op de fast First check in. Dat verhaaltje zit er inmiddels goed in, zowel in het Duits Frans Nederlands en Engels. Dat is vanaf een uur of drie eigenlijk alleen maar van auto naar auto rennen en je verhaaltje houden. s’Ochtends is het nog vrij rustig en daar maken we vaak lekker gebruik van. Afgelopen tijd stonden we vaak met z’n vieren. We hebben onze collega’s het Nederlandse formulier laten voorlezen, grappen uitgehaald met sneeuwschuivers, in de zon gestaan, door de sneeuw gesloft, flauwe Franse grappen aangehoord en wat minder academische Franse woorden geleerd. Ook botsen we spontaan expres tegen elkaar op en willen we weleens de zelfde auto aanspreken, staan we met zijn allen rondom de chauffage en scheuren we met de voiturette zigzaggend over het park. Best vermakelijk dus. Marissa en ik houden ons wel een beetje in. Als we één keer helemaal dubbel liggen denken ze dat we al aan de rum hebben gezeten. We hebben veel gelachen, erg jammer dan ook dat onze twee FFCI maatjes stoppen bij Center Parcs. Buiten al die gekkigheid staan we inmiddels al wel alleen op de FFCI, praten we al redelijk gemakkelijk Frans tegen de gasten en worden we geloof ik nergens meer geheel serieus genomen, zijn we waarschijnlijk erg interessant om de pauze mee door te brengen en is geloof ik iedereen wel geïnteresseerd in de Nederlandse taal.

Verder is het steeds makkelijker op de receptie, het Frans gaat steeds beter. De mensen die op mijn bordje kijken met : ‘’ Je suis Willemijn ,je suis Néerlandaise en j’apprend le francais’’ , zijn vaak heel geduldig en geïnteresseerd. Vaak proberen ze voor het gemak ook nog even mijn naam uit te spreken, wat soms lachwekkende moment met zich mee brengt. Inmiddels luister ik al naar de naam Willow, William, Willy,Will Willemijn, Willie, Knabbel, Tic, en spring ik spontaan een meter de lucht in bij de namen Sjaak en Joep. Er blijven altijd wel geïrriteerde mensen die het bordje niet gelezen hebben en meteen helemaal tegen je uitvallen als je het niet begrijpt.

Ook de eerste receptie avond zit er weer op, we gingen racletten. Dat was op niveau van kom laten we een aardappel koken en dat lekker opeten met kaas en salami. Ach, het was een geslaagde avond en we hebben ook onze leidinggevende wat beter leren kennen…of we ze nog serieus kunnen nemen is een ander verhaal. Na wat gezellige avonden met Manon en Gabrielle zijn Marissa en ik inmiddels ook maar aan de Franse muziek gegaan bij de Karaoke, gaan we s’avonds gezellig bowlen en we reizen alle DJ nights af. Afgelopen donderdag mocht ik met Francoise mee boodschappen doen in Sarrebourg. Het was fijn om even van het park af te zijn en we hebben een flinke voorraad boodschappen ingeslagen.

In dit kopje zou ik het graag willen hebben over de onhandigheid van Marissa. Dat verdient eigenlijk wel een heel verslag. Ik zal er maar niet teveel over zeggen, maar het was wat met accounts blokkeren, drinken laten vallen, ze snijdt ook liever in haar hand dan in haar stokbrood, pochettes zijn niet meer veilig en liggen vaker op de grond dan in de bak, s’Ochtends moeten er minimaal 3 objecten op de grond liggen voordat het ontbijt naar binnen geschoven kan worden, theekopjes rollen minimaal 6 keer per avond over de vloer, de zijkant van de bank ligt ook vaker op de grond dan aan de bank zelf en het is nog altijd lastig om niet te struikelen over de oplaadkabels…

Verder zijn we er inmiddels goed van op de hoogte dat onze buren niet zomaar buren zijn,we hebben namelijk het genoegen met onze vriendelijke badmeesters. Na een wat frappante eerste ontmoeting met de nieuwe badmeester had ik toch wat recht te zetten. We hebben dan ook maar meteen actie ondernomen. We zijn eigenlijk diezelfde week nog op avontuur gegaan. Ik zal verder niet op details in gaan, we stonden uiteindelijk met onze neus voor de verkeerde schuifdeuren, vervolgens met onze neus in de sneeuw, uiteindelijk hebben we ze nog welkom geheten met een roze ballon en waren we net op tijd thuis voordat we gesnapt werden.

Vandaag was onze eerste dag op de boerderij. Dat bracht ook enigszins grappige momenten met zich mee. Toen we hoorden dat we hier voortaan alleen zullen staan werden we nogal melig. We hebben de hele dag spelletjes gespeeld, ons haar ingevlecht, na anderhalf uur pauze vonden we het wel weer eens tijd om te terug te gaan, met post its het spelletje ‘wie is het’ gespeeld, vervolgens dat spelletje keisnel weer opgeruimd toen we bedachten dat het niet zo handig is om wie is het te spelen met de namen van onze collega’s, onze leidinggevende geloof ik behoorlijk moe gemaakt, heel erg hopende dat het vandaag geen tutor dag is waarop we beoordeeld worden. Nadat we ons nog kapot geschrokken waren door een kip, het helemaal zat waren omdat alle mensen hier roken, zelf maar bedacht ook om de 15 minuten weg te lopen onder het mom van ‘ik ga een eend roken’ , niet meer bijkwamen van het lachen toen meneer aan het spelen was met een stressballetje en vervolgens niet wetende dat datzelfde balletje nog aan zijn vinger zat wanneer hij de weg wees naar het cyclecenter, toch maar heel braaf terug gekomen naar de receptie en even vrolijk verteld dat we ons verveeld hadden om de boerderij.

Verder amuseren we ons prima en lachen we nog glashard om onze eigen blunders die we in deze vier weken gemaakt hebben. ‘Vinden jullie het leuk dames?, waarop ik vrolijk antwoord : twee cola aub! Goed, een maand voorbij dus. Nog maar vier te gaan! Nog lekker even genieten dus.

Ciao!